به نقل از «ایران اکونومیست»

رونالد کوز: یک اقتصاددان تصادفی که نوبل برد!

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۹۷۱۵۳

وقتی رونالد کوز در سال ۱۹۹۱ جایزه‌ی نوبل اقتصاد را برد، بسیارانی که در این حرفه فعالیت می‌کردند، متعجب شدند. هیچ‌کس یادش نمی‌آمد که مقاله‌ای از او خوانده باشد که درش یک معادله، یک پارامتر تخمینی، یک ضریب هم‌ارزی یا حتی یک حرف یونانی دیده شده باشد. چطور ممکن بود این آقا که ادای اقتصاددان بودن را در می‌آورد، این آقا که استاد اقتصاد در دانشگاه‌ «حقوق» شیکاگو بود، شایسته‌ی یک‌چنان عنوان فاخری دانسته شده باشد؟

 

استاد اقتصاد دانشگاه شیکاگو

 - برنده جایزه نوبل اقتصادی (۱۹۹۱)

 - از پیشگامان حوزه اقتصادی هزینه معامله

 - بنیان گذار دو حوزه مطالعاتی جدید با عناوین " اقتصاد حقوق مالکیّت " و " اقتصاد حقوق"

- مبدع رشته " قانون و اقتصاد "

- عضو برجسته انجمن اقتصاددانان ایالات متحده

- عضو افتخاری مدرسه عالی اقتصاد لندن

- برنده جایزه آکادمی سلطنتی علوم سوئد

- برنده جایزه مرکز اقتصاد و حقوق دانشگاه میامی و جایزه دکتر فرانسیس بوستین دانشگاه شیکاگو

 

به گزارش ایران اکونومیست،این اولین‌بار نبود که رونالد کوز در زندگی‌ش آدم‌ها را متعجب می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کوز که در ۱۹۱۰ در انگلستان به دنیا آمد، در دوران کودکی روی پاهایش آتل می‌بست و به مدرسه‌ای می‌رفت که مخصوص «ناتوانان جسمی» بود. کوز به یاد می‌آورد که مدرسه‌ش را همان نهادی مدیریت می‌کرد که مدرسه‌ی ویژه‌ی «ناتوانان ذهنی» را اداره می کرد و «برنامه‌‌های آموزشی دو مدرسه با هم اشتراکاتی داشتند». کوز در کلاس‌های (به معنای دقیق کلمه) سبد بافی می‌نشست و تا سن ده سالگی تحت هیچ آموزش واقعی قرار نگرفت.

حتی در مدرسه‌ی عالی اقتصاد لندن، کوز تقریبا همیشه تنها بود. فقط در کلاس‌های مربوط به کسب و کار و حساب‌داری را حاضر می‌شد و هیچ واحد اقتصادی برنداشته بود تا این‌که وقتی دانشجوی ارشد شده بود به سمیناری رفت که پروفسور آرنولد پلنت در آن سخن‌رانی می‌کرد. یکی از بخش‌های این دوره‌ -که دانشجوها لازم نبود برای‌ش چیزی بخوانند- بحث پرشوری بود در باب دست نامریی. کوز که در آن زمان سوسیالیست بود، ایده‌ی اولیه‌ی تعاون خودانگیخته در محیط بازار را همین‌جا در این دوره شکل داد و بدین ترتیب مسیر کاری‌ش به عنوان اقتصاددانی خلاق و جریان‌ساز آغاز شد.

 

رونالدکوز به گردش در مناطق صنعتی سرزمین‌های مرکزی آمریکا رفت

 

بار دیگر، به نامعمول‌ترین شکل، راه او در اوائل دهه‌ی ۱۹۳۰ به بهانه‌ی تحقیق دانشگاهی به آمریکا افتاد، و به گردش در مناطق صنعتی سرزمین‌های مرکزی آمریکا رفت و در باب شیوه‌های کار شرکت‌های تجاری تحقیق کرد. روش‌شناسیِ علمیِ کوز چه بود؟ می‌رفت از کاسب‌ها می‌پرسید چرا این و آن کار را می‌کنند. برای مثال یکی از کلیدی‌ترین سوال‌هاش این بود که چرا شرکت‌ها گاهی ترجیح می‌دهند خودشان برخی از مواد اولیه‌شان را تولید کنند (مجتمع‌سازی عمودی) و چرا گاهی ترجیح می‌دهند از بازار خرید کنند (خرید از دیگر عرضه‌کنندگان مستقل). جواب‌هاشان برایش بسیار جالب توجه بود، اما از همه‌چیز جالب‌تر برایش محسبات موشکافانه‌شان بود: مدیران این شرکت‌ها خیلی خوب از همه‌ی سبک و سنگین‌ کردن‌های مربوطه آگاه بودند. در سال ۱۹۳۷ کوز مقاله‌ای منتشر کرد با عنوان «ماهیتِ شرکت‌ها»، و در آن اقتصادیاتِ پایه‌ای را که شرکت‌های کسب و کار رعایت می‌کنند توضیح داد. این مقاله به یکی از تاثیرگذار‌ترین آثار تاریخ این علم ملال‌انگیز، اقتصادیات، بدل شد و طرح کلی‌ای ارائه می‌داد از منطق زیرکانه‌ای که شرکت‌ها برای به سود رسیدن در جهان پیچیده‌ی پیرامون‌شان، به کار می‌بستند.  رویکرد مقاله بی‌نهایت سطح‌بالاتر و ماهرانه‌تر از مقالاتی بود که در آمریکای دهه‌ی ۱۹۳۰ باب بودند و می‌گفتند که شرکت‌ها تجاری در واقع اتفاق‌هایی‌ند که هرلحظه ممکن است خودشان را نابود کنند.

   

 

بار دیگر در ۱۹۶۰، کوز سر و شکلِ مطالعات اقتصادی را تغییر دارد، این بار با جستاری به نام «مسئله‌ی هزینه‌ی اجتماعی». مقاله به تحلیل این موقعیت می‌پرداخت که اگر فعالیت اقتصادی طرف سومی را متاثر کند چه رخ خواهد داد—برای مثال اگر شرکت خط ‌آهنی روی محصول کشاورزی ضایعات خالی کند. پیش از کوز تحلیل‌های اقتصادی بر این عقیده بودند که تصمیم‌سازیِ مرکزیت‌زدایی‌شده—یعنی بازار—در مواردی مثل این، برای رسیدن به راه‌حلی بهینه به شکست خواهد انجامد، چون بازیگرانی که به فکر منافع شخصی خودشانند (برای مثال صاحبان خط ‌آهن) نخواهند توانست صدمه‌ای که به دیگران وارد شده را به حساب بیاورند. این انگاره معنای ضمنی پهن‌گستری در حیطه‌ی اقتصاد به بار می‌آورد و مشروعیت‌بخشِ نظریِ طیف گسترده‌ای از مداخلات دولتی در اقتصاد بود.

 

کوز که در سال ۱۹۵۹ مقاله‌ای در باب کمیسیون ارتباطات فدرال نوشته بود و از خلال کار روی این مقاله دریافته بود که چطور حق مالکیت می‌تواند به اداره‌ی ساز و کار امواج رادیویی کمک کند، نظر دیگری در این زمینه داشت: مشکل در واقع ناکارآمدی تعریفِ حقوق قضایی بود. او دریافته بود که اگر حق مالکیت درست تعریف شده باشد و بتوان به سهولت مبادله‌ش کرد، راه‌حل موثر خود از پی خواهد رسید. جالب این‌‌جا است که نتیجه‌ی بهینه‌ی اجتماعی از این دعوی به هر حال به دست خواهد آمد، فارغ از این‌که چه کسی صاحب مایملک است. برای مثال اگر شرکت خط ‌آهن حتی صاحب حقِ آلودن ملک کذا باشد، زارع می‌تواند پولی به او بپردازد تا ملک را آلوده نکند. معلوم است که زارع (یا در واقع مشتری‌های او) این هزینه را حتما خواهند پرداخت اگر در محاسبات‌شان سودِ حاصل از منع آلودگی از هزینه‌‌ای که آلودگی به دنبال دارد بیشتر باشد. بنابراین هر وقت کسی واضحا صاحب حقِ آلوده‌کردن باشد: اجی‌مجی! فعالیت مفید اجتماعی و بازده آن! این معنا بعدها با نام «نظریه‌ی کوز» مشهور شد.

در هر صورت  آن‌چه مهم‌ترین خدمت رونالد کوز به درک اقتصادی بود، از تالیفات‌ش برنیامد. او که در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ سردبیر «ژورنال حقوق و اقتصاد» بود، تاثیرِ هنگفتی بر چگونگی موضوعاتی گذاشت که اقتصاددانان درشان تحقیق می‌کردند. این ژورنال که دفترش در دانشکده‌ی حقوق دانشگاه شیکاگو بود، توسط اقتصاددانان اداره می‌شد و برای اقتصاددانان منتشر می‌شد، اما اقتصاددانانی که حیطه‌های کاری‌شان، حیطه‌هایی بود که تا همان اواخر قلمروی خاصه‌ی وکلا و سیاست‌گذاران برشمرده می‌شد. ژورنال حقوق و اقتصاد زیر نظر کوز با تمام قوا سعی می‌کرد به مسائلی که بر سر دستند مربوط باقی بماند، و مخصوصِ وارسیِ تاثیراتِ واقعیِ سیاست‌های واقعی باشد. این در واقع شنا بر خلاف جریانِ -تقریبا- همه‌ی حوزه‌ی علم اقتصاد بود، که در آن زمان داشت بیشتر از همیشه به سوی انتزاع و فرمالیسم پیش می‌رفت. «ژورنال» به خاطر استانداردهای سفت و سختی که در بحث تحیلی داشت، و همین‌طور به خاطر این‌که لازم می‌دانست نظریه‌های مولفان اقتصادی واقعیت‌سنجی بشوند، توانست به خودی خود باعث تغییر رویه‌ای بنیادین در علوم اجتماعی بشود. موفقیت غاییِ این رویکردِ شجاعانه امروز واضح‌تر است، امروز که صفحه‌های ژورنال مملو است از نوشته‌های بسیاری از برندگان نوبل اقتصاد. می‌شود گفت این‌خودش یک‌جور اثباتِ کوزی است در باب این‌که بازار درست کار می‌کند.

 

 

 

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: برای مثال ی اقتصاد شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۹۷۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیام بایرن مونیخ به بارسلونا؛ معاوضه کیمش با فرنکی دی یونگ یا رونالد آرائوخو

بایرن مونیخ به دنبال معاوضه کیمیش با یکی از دو ستاره بارسلوناست.

طرفداری | بارسلونا در تابستان امسال به دنبال تقویت پست هافبک دفاعی خود است، جایی که در تمام طول فصل با مشکل مواجه بوده است.

به گزارش اسپورت، عملکرد اوریول رومئو در بارسلونا رضایت‌بخش نبوده و سایر بازیکنان مانند فرنکی دی یونگ و ایلکای گوندوعان در پست‌های دیگری کارآمدتر بوده‌اند. آندریاس کریستنسن عملکرد قابل قبولی ارائه داده، اما او فقط یک راه حل موقتی محسوب می‌شود. به همین دلیل، ژاوی، سرمربی بارسلونا، خواستار جذب یک هافبک دفاعی طراز اول در این تابستان شده است. در حال حاضر دو نام در صدر فهرست او قرار دارند؛ یوسوا کیمیش از بایرن مونیخ و مارتین زوبیمندی از رئال سوسیداد.

جذب زوبیمندی به دلیل بند آزادسازی ۶۰ میلیون یورویی او کار بسیار سختی برای بارسلوناست، اما کیمیش ممکن است در تابستان پیش‌رو راهی تیم دیگری شود.

تمایل بایرن مونیخ به معاوضه

در حالی که بایرن مونیخ همچنان به دنبال تمدید قرارداد کیمیش است، اما حاضر نیست تا ابد منتظر او بماند. این هافبک آلمانی خواهان جدایی از باشگاه است، اما قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا می‌تواند نظر او را تغییر دهد. با این حال، در صورت تمدید نکردن قرارداد، بایرن مونیخ به پیشنهادات برای کیمیش گوش خواهد داد. در مورد بارسلونا اما بایرن مونیخ بیشتر به دنبال معاوضه کیمیش با یکی از دو بازیکن بارسا یعنی فرنکی دی یونگ یا رونالد آرائوخو خواهد بود.

طبق گزارش نشریه کاتالانی اسپورت، بایرن مونیخ ممکن است به دنبال معاوضه کیمیش با یکی از این دو بازیکن باشد. در حالی که تیم‌هایی مانند پاری سن ژرمن و منچسترسیتی هم علاقه‌مند به جذب کیمیش هستند و دستمزدهای به مراتب بالاتری به او پیشنهاد می‌دهند، اما بازی برای بارسلونا تحت نظر ژاوی، مربی محبوب کیمیش، می‌تواند برای او بسیار جذاب باشد.

کدام بازیکن بارسلونا معاوضه می‌شود؟

در حال حاضر، بارسلونا در حال انجام مذاکرات برای جذب رایگان گیدو رودریگز از رئال بتیس است و گفته می‌شود که این انتقال در مراحل پیشرفته‌ای قرار دارد. با این حال، اگر گزینه کیمیش جدی باشد، این معادله می‌تواند تغییر کند. معاوضه فرنکی دی یونگ با کیمیش به همراه پرداخت مبلغی نقدی، منطقی‌تر از فروش رونالد آرائوخو است، چرا که آرائوخو یکی از کاپیتان‌های تیم و بازیکنی با ویژگی‌های منحصر به فرد به شمار می‌رود.

بایرن مونیخ ۵۰ میلیون یورو برای هافبک باتجربه خود درخواست می‌کند، در حالی که بارسلونا خواهان دریافت حداقل ۷۰ میلیون یورو برای دی یونگ است. با این حال، با توجه به اینکه قرارداد کیمیش در سال آینده به پایان می‌رسد، بارسلونا در صورت توافق قبلی با او بر سر مسائل شفاهی، می‌تواند قیمت این بازیکن را کاهش دهد. انجام چنین معاوضه‌ای برای هر دو طرف به خصوص بارسلونا از نظر اقتصادی منطقی‌تر خواهد بود. این امر به آنها کمک می‌کند تا ترازنامه مالی خود را متعادل کنند.

از دست ندهید ????????????????????????

عبدالکریم حسن هم نامش را تغییر داد اعتراض سرمربی چلسی: VAR به فوتبال ضرر زده است آقای الگری سال بعد هم در تیم ما بمان! درگیری صلاح با کلوپ: ساکت شو!